رحلت حضرت خدیجه (س)
خَدیجَه دختر خُوَیلِد مشهور به خدیجه کبری (س)، ام المؤمنین، نخستین همسر پیامبر اکرم (ص) و مادر حضرت زهرا (س) است. خدیجه (س) قبل از بعثت با حضرت محمد (ص)ازدواج کرد و اولین زن و به عقیده برخی اولین کسی است که به وی ایمان آورد. خدیجه همه ثروت خویش را در راه نشر اسلام به‌کار گرفت. پیامبر (ص) در طول حیات او همسری دیگر برنگزید و پس از درگذشت وی همواره از او با نیکی بسیار یاد می‌کرد.
پیامبر از خدیجه ۲ پسر به نام‌های قاسم و عبدالله و ۴ دختر به نام‌های زینب، رقیه، ام کلثوم و فاطمه (س) داشت. با این وصف همه فرزندان پیامبر (ص) به جز ابراهیم، از خدیجه (س) بودند.
خدیجه (س) سه سال قبل از هجرت و در شصت و پنج سالگی در مکه از دنیا رفت. پیامبر او را در قبرستان معلاة در دامنه «کوه حجون» که بر فراز شهر مکه است به خاک سپرد.
خدیجه که عازم دیدار خدا شد، کوه صبر محمد (ص) لرزید هیچ کس نفهمید که چه طوفانی
در دل دریایی رسول خدا بلند شد که سال کوچ خدیجه را «سال اندوه» نام گذاشت
خدیجه خورشیدی شد که در همه نفس های محمد
ازعبادت تا رسالت، طلوع کرده بود. در صبر نبی، صبر خدیجه
تابید و در اخلاق او، قلب مهربان خدیجه می
می تپید وقتی که خدیجه لباس رفتن پوشید، نفس های
معطر پیامبر سنگین شد؛ نفس هایی که با خدیجه ایی
انس گرفته بود که دستانش و لبخندش و تمام وجودش قدم های پیامبر را محکم تر می کرد. با رفتن خدیجه، رسالت های پیامبر
سخت تر از قبل شد. چون که نفس های محمد(ص)
برای رساندن آیات خدا به گوش مردم، دست های
خدیجه را کم داشت
وصیّت خدیجه(علیها السلام):
حضرت خدیجه(علیها السلام) سه سال قبل از هجرت بیمار شد (ریاحین الشریعه، ج2، ص77). پیغمبر(صلی الله علیه وآله وسلّم) به عیادت وی رفت و فرمود: ای خدیجه(علیها السلام)، "اما علمت انّ الله قد زوجّنی معک فی الجنّة" آیا می دانی که خداوند تو را در بهشت نیز همسر من ساخته است؟! آنگاه از خدیجه(علیها السلام) دل جویی و تفقّد کرد او را وعده بهشت داد و درجات عالی بهشت را به شکرانه خدمات او توصیف فرمود. (بحارالانوار، ج19، ص20).
چون بیماری خدیجه شدّت یافت، عرض کرد: یا رسول الله! چند وصیت دارم:
من در حق تو کوتاهی کردم، مرا عفو کن.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلّم) فرمود: هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردی. در خانه ام بسیار خسته شدی و اموالت را در راه خدا مصرف کردی.
عرض کرد یا رسول الله! وصیت دوم من این است که مواظب این دختر باشید و به فاطمه زهرا(علیها السلام) اشاره کرد. چون او بعد از من یتیم و غریب خواهد شد. پس مبادا کسی از زنان قریش به او آزار برساند. مبادا کسی به صورتش سیلی بزند. مبادا کسی بر او فریاد بکشد. مبادا کسی با او برخورد زننده ای داشته باشد.
اما وصیت سوم را شرم می کنم برایت بگویم. آن را به فاطمه می کنم تا برایت بازگو کند. سپس فاطمه را فراخواند و به وی فرمود:"نور چشمم! به پدرت رسول الله بگو: مادرم می گوید: من از قبر در هراسم، از تو می خواهم مرا در لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتی، کفن کنی. " پس فاطمه زهرا(علیها السلام) از اتاق بیرون آمد و مطلب را به پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلّم) عرض کرد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلّم) آن پیراهن را برای خدیجه(علیها السلام) فرستاد و او بسیار خوشحال شد. هنگام وفات حضرت خدیجه(علیها السلام) پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلّم) غسل و کفن وی را به عهده گرفت. ناگهان جبرئیل در حالی که کفن از بهشت همراه داشت نازل شد و عرض کرد: یا رسول الله، خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید: "ایشان اموالش را در راه ما صرف کرد و ما سزاوار تریم که کفنش را به عهده بگریم." (شجره طوبی، ج2، ص235پند تاریخ، ج2، ص22).
