افطار!!!!!!!

کسى از پیامبر اکرم(ص) پرسید: هدف از رسالت تو چیست؟ حضرت فرمود: هدف از رسالت من بندگى خداى یکتا، شکستن بت ها و پیوند میان ارحام است.(بحارالانوار، ج 38، باب 65، حدیث 49) 

 

صله رحم نزد خدای سبحان چنان مهم است که آن را از جهت پاداش ،سریع ترین پاداش قرار داده است و افزون بر پاداش اخروی، پاداش دنیوی و زود هنگام برای آن مقرر داشته است به گونه ای که خاندان گناهکار نیز با رعایت صله رحم میان خود،دارایی های آن ها فزونی یافته و با نیکی به یکدیگر بر عمرشان افزوده می شود.

مصادیق صله رحم عبارت است از ترک آزار خویشاوندان، سلام و تکریم، اطعام اگر به جرعه آبی باشد، عیادت از بیمار، شرکت در مراسم عزا، زیارت و دیدار، هدیه دادن و تامین نیازهای آنان پیش از دیگران.

 

هر کس از شما که در این ماه روزه دار مؤمنى را افطار دهد

بنا بر روایات وارده از ائمه اطهار(ع)، افطاری دادن چنان نزد خداوند پسندیده است که پروردگار عالم، بندگان خود را به واسطه این بخشش ، اینگونه وعده داده است:

 

حضرت رضا (ع) از پدران گرامی خود از امیرالمؤمنین (ع) نقل می کند که رسول خدا در خطبه ای چنین فرمود: اى مردم! هر کس از شما این ماه روزه دار مؤمنى را افطار دهد در در پیشگاه خداوند پاداش آزاد کردن بنده ای براى او خواهد بود و موجب آمرزش گناهان گذشته‏اش مى‏شود. عرض شد: اى رسول خدا! همه ما بر این کار توانا نیستیم! فرمود: از آتش جهنّم خود را نگاه  دارید، هر چند با افطار دادن نیم خرمایى. از آتش جهنّم خود را نگاه دارید، هر چند با افطار دادن یک جرعه آب باشد. (بحارالأنوار، ج‏96 ،ص 357به نقل از امالى و عیون اخبارالرضا)

 

رسول خدا (ص) در خطبه آخرین روز ماه شعبان فرمود: هرکس در ماه رمضان روزه داری را سیر نماید ، خداوند از حوض من به او می نوشاند به گونه ای که بعد از آن تشنه نخواهد شد.(بحارالأنوار ،ج96، ص 342 به نقل از دَعَائِمُ الْإِسْلَام)

 

 

حضرت صادق (ع) فرمود: هر مؤمنی در شبی از شب های ماه رمضان به مؤمنی دیگر افطار دهد ، خداوند برای او اجر آزاد کردن سی کنیز مؤمن را اعطا می کند ، و به ازای این افطار ، یک دعای مستجاب خواهد داشت. (بحارالأنوار ،ج96، ص 316 به نقل از ثواب الاعمال)

 

امام صادق(ع) نیز می فرماید: کسی که مؤمنی را افطاری دهد، کفاره یک سال گناه او شمرده می شود، و کسی که دو مؤمن را افطاری دهد، بر خداوند است که او را وارد بهشت سازد.( وسائل الشیعه، ج 7، ص 101 و 102. حدیث 9) اما متاسفانه گاهی آفت چشم و همچشمی این سنت حسنه را هم  به سمت تجمل گرایی و اسراف می کشاند.